Details

Created: 30 June 2021

Toet! 'Hij is er!' roep ik al strompelend over mijn laarzen die ik in de snelheid waarmee ik wil vertrekken niet aan krijg. 'Veel plezier' hoor ik nog terwijl ik al buiten sta. Het is de dag dat ik mijn cadeau in ontvangst mag nemen, en wat voor cadeau. Een dag mee met Bert, wie wordt daar nou niet vrolijk van? Nou, de meeste mensen verklaarden mij voor gek toen ik met enthousiasme vertelde wat ik zou gaan doen. Kadavers, een heleboel, ik kreeg ze cadeau. Niet letterlijk, maar ik mocht een dag mee op de vrachtwagen. Eerder die week was ik bij mijn vader op de koffie toen het ter sprake kwam dat het me enorm interessant leek eens een dag mee te gaan op een kadaver ophaalwagen. Niet leuk voor de beesten en de eigenaars ervan, maar een beroep waar we niet zonder kunnen, daar wil ik weleens een kijkje achter de schermen. Mijn vader glunderde wat toen ik het zei, maar ik dacht dat zal wel komen omdat ik altijd van die rare wensen heb, hij lacht me waarschijnlijk uit omdat hij zichzelf erin herkent. Een week later kreeg ik een appje van mijn vader, of ik z.s.m. een nummer wilde terugbellen, mijn vermoeden was dat dit iemand was die te woord moest worden gestaan omtrent de administratie die ik voor mijn vader zijn bedrijf doe. Ik bel binnen 1 minuut het nummer. Ik hoor een mevrouw aan de andere kant van de lijn die nog enthousiaster is dan ik en ze roept 'ik mag je namens je vader een dag mee op de vrachtwagen aanbieden.' Ik begin enorm te lachen, wat een vent is het ook, dit is meer dan geweldig! Eindelijk is de dag aangebroken, nog eerder dan anders ga ik uit bed, ik wil niet hebben dat hij mij voorbijrijdt als ik nog op bed lig. Met een boks als begroeting zegt Bert me gedag en vertelt me dat ik mag instappen aan de andere kant. Terwijl ik de deur opentrek zeg ik dat zojuist mijn eerste wens is uitgekomen, zitten in een vrachtwagen stond altijd al op mijn lijstje, zo'n grote wagen zie je veel, maar zonder dat je beroep het toelaat is het niet iets waar je dagelijks in zit. Hij glimlacht en weet me later te vertellen dat dat een reden is waarom veel mensen eens met hem mee op de wagen gingen. Maar de wens om mee te gaan om het vak beter te leren kennen, daarvan had hij er nog niet veel meegemaakt. Al meer dan 30 jaar zit Bert in het vak en hij kon me er alles over vertellen. Hij had de koffie en ik de koekjes. Veel adressen hebben we bezocht en terwijl ik al onder de douche sta weet ik dat Bert die dag nog vele adressen heeft te gaan. Onderweg kwamen er extra adressen bij zo vlak voor het weekend, ik riep nog dat ik wel wilde bijspringen, maar geen verstand van materiaal of een vrachtwagenrijbewijs lieten het me helaas niet mogelijk maken. Een beetje teleurgesteld, wanneer ik weer fris aan tafel zit, ik wil nog wel zo'n dag! Bedankt pap, Bert en Willemien!  

Details

Created: 03 June 2021

Hee kijk pap, daar ligt een dode muis, die gaan we resomeren. Ah, daar zeg je me wat, ik heb nog wel wat gootsteen ontstopper staan. En zo ging het. De dode muis van circa 10 centimeter in een metalen bakje gelegd. Daaroverheen hebben we gootsteen ontstopper gegoten waarna we het geheel ongeveer een maand hebben laten staan. De foto toont het eind resultaat. Van de muis is niet veel meer over, je ziet de ribbenkast, een stukje ruggenwervel, een pootje en een gedeelte van zijn kop. Naast begraven of cremeren, is dit waar we in de toekomst naar toe gaan, we noemen het resomeren, het oplossen van een menselijk lichaam in heet water waaraan kaliumhydroxide is toegevoegd. Cool toch?

Details

Created: 04 May 2021

Een echtpaar dat hand in hand het ziekenhuis binnen loopt. Een ieder kan zien dat ze hoog zwanger is en op beide gezichten valt de spanning van verre al af te lezen.
Op dat zelfde moment liep ik wat in mezelf te mopperen over het weer, de harde wind die mijn tuin veranderde in een chaos en de regen die mijn dakgoten haast deed overspoelen. Maar dat veranderde snel. Tijdens de geboorte komt de vrouw te overlijden. Als ik uren later bij de vader naast zijn zojuist overleden vrouw zit, weet ik niks te zeggen. Er spookt van alles door mijn hoofd en probeer me te verplaatsen in zijn verdriet. Op dat moment neem ik me voor nooit meer te zeuren over de harde wind en de volle dakgoten, nooit. Maar eerlijk is eerlijk, jij weet net zo goed als ik, dat bij de eerste de beste storm ik opnieuw loop te foeteren. Man man man, wat voelde ik me die dag ... (een woord met drie letters) Super vak, maar absoluut niet zonder emoties. Mijn boek ‘Altijd werken in emoties’ geeft een goed beeld van mijn dagelijkse werkzaamheden. Saai is het nooit.

Details

Created: 27 April 2021

Mijn gele wagen stuur ik midden door de binnenstad. Het is een voetgangers gebied en stapvoets stuur ik tussen de bloembakken en obstakels daar naar waar ik moet zijn. Mensen die vriendelijk ruimte maken, me groeten en behulpzaam zijn om me de juiste weg te wijzen. Een motoragent passeert me via de rechter zijkant, even kijkt hij door mijn geopend raam naar binnen en vervolgt dan zijn weg. Vol trots en met een glimlach dacht ik even terug aan deze geweldige dag. Terwijl ik met een kop verse koffie nog even van de buitenlucht zat te genieten, schoot ik nog snel een Hollands plaatje. Super vak!

Details

Created: 21 April 2021

Geaccrediteerde NAVU punten voor RU Uitvaartverzorgers, nu bij Special Death Care. Zowel voor de klinische les als de airbrush cursus. 

Details

Created: 10 April 2021

Het wordt muisstil in de groep als er een meisje volledig overstuur in haar stoel weg zakt. De emotie die ze laat gaan, projecteert ze onbewust op haar klasgenoten. Tijdens de les had ik aangegeven dat ik alles op alles zet om de familie de mogelijkheid probeer te geven om afscheid te kunnen nemen van hun dierbare. Hoe verminkt het lichaam ook kan zijn, ik zal altijd zoeken naar mogelijkheden. ‘Waarom heb ik dan mijn opa niet mogen zien?’ Dat waren de woorden die het meisje – door de emotie nagenoeg onverstaanbaar – met neergebogen hoofd in de groep gooide. ‘Kijk me eens aan meid, vertel me waarom je zo verdrietig bent.’ Als ik er op doorvraag, blijkt dat ze haar opa door de regels rondom het ‘C woord’ niet heeft kunnen zien. Niet voor, niet tijdens en niet na zijn overlijden (betrof 1^e golf). Ik word warm, voel me ongemakkelijk en ook bij mij verschijnen – net als bij de klasgenoten - waterige ogen. Ze heeft gelijk, ik kan veel….., heel veel, maar tegen opgelegde regels kan ik niet vechten. Wel bracht het bij mij de bevestiging, dat afscheid nemen zo ontzettend belangrijk is. Blij met wat ik doe, blij met wat ik kan en blij met wat ik mag.