Details

Created: 02 August 2025

‘Wat doe jij met schenkingen?’ Daar hoefde ik niet over na te denken. Ik geef ze door aan nabestaanden die het niet zo breed hebben. Via een fixe korting zorgen dat hun factuur lager uitvalt. ‘En hoe weet jij dan of de familie het niet zo breed heeft?’ En daar had hij wel een punt. Ik kan eerlijk gezegd niet zien of iemand wel of geen geld heeft, maar met mijn 24 jaar ervaring zie je wel aan iemands gezicht of geld het probleem is, of dat ze er geen geld voor over hebben. Liefde tussen mensen zie je, je voelt het en neemt het waar. En anderzijds, het maakt mij ook gelukkig om korting te kunnen geven. Een uitvaart hoeft volgens mij niet zo duur te zijn als dat ze in de media roepen. Omring je met de juiste mensen en vergelijk prijzen en opties voordat je komt te overlijden. Oke, dat is niet voor iedereen mogelijk, zeker niet met het hoge aantal ‘plotseling overleden mensen’, maar waarom zou je je niet eens verdiepen in prijzen en kwaliteit? Mijn draaiboek ligt al klaar, zo laat ik mijn dochter en vriendin niet met vele vragen achter. En weet je, het geeft me rust. Niet alleen de financiële kant, maar ook de dingen eromheen. Als voorbeeld de inlogcodes van Linkedin. Het is toch prachtig dat mijn nabestaanden mijn laatste groet online kunnen zetten? Nee, zo ver is het nog niet, maar noem het als voorbeeld. Vooralsnog dender ik door, deel ik mijn kennis, verkoop ik mijn boeken en help ik nabestaanden waar mogelijk. Ook als er weinig of geen geld is zal ik kijken naar opties en mogelijkheden.

Details

Created: 29 July 2025

Niet alleen het begraven worden op een natuurbegraafplaats, maar ook het werken op een natuurbegraafplaats heeft wel wat. Zoals beschreven in mijn nieuwste boek ‘Zonder Hartslag’, zijn het voor mij de meest waardevolle momenten tijdens het uitvoeren van mijn vak. De rust, de natuur en het vertrouwen geven mij de juich hormonen. Zittend op een bankje, wacht ik verdekt opgesteld totdat de plechtigheid achter de rug is. Wachtend op het belletje om richting het graf te kunnen gaan, hoor ik voor mij wat krakende takken. Ik blijf doodstil zitten (mooie woordspeling), in afwachting wat er gaat komen. Langs de wagen loopt uit het niets een grote ree, prachtig bruin, lange poten en zijn oren recht overeind. Op dat moment dacht ik nog, het zijn dus niet alleen groene vliegen die ik aan kan treffen. Als de ree mij in de gaten krijgt, versnelt hij zijn stappen richting daar waar ik straks de bodyseal ga verwijderen. Zo ver ik kan, volg ik hem met mijn ogen. Met de wetenschap dat ik straks een groot welkom krijg van de groene vliegen, krijg ik een grote glimlach op mijn gezicht. Werken in de natuur is zo mooi! 

Details

Created: 23 July 2025

Ik weet het niet hoor, maar ik denk toch niet dat dit (zie foto) in het bloed van een overledene thuishoort. Maar het is wel wat ik regelmatig aantref tijdens een thanatopraxie behandeling (bloed vervangen door chemicaliën). Slierten zijn afkomstig uit de rechter kamer van het hart en zijn tussen de 5 en 10 cm lang. Omdat ik geen arts ben, heb ik geen idee wat het zou kunnen zijn, maar ik maak me er wel zorgen over.

Details

Created: 15 July 2025

De wereld op zijn kop, dat is wat ik dacht. Telkens als ik denk de grootste teleurstelling te hebben meegemaakt, is er iets of iemand die dat weet te overtreffen. Maar het heeft ook wel wat, het houdt mij scherp en laat me bewust zijn waar ik met mijn bedrijf voor sta. Rijdend door een grote stad, met achterin de wagen een dame die is omgekomen bij een ernstig verkeersongeval, ben ik diep in gedachten over wat ik nog voor de nabestaanden zou kunnen betekenen. Hoever ga je met een reconstructie? Wat is er nog haalbaar, maar ook in hoeverre een reconstructie piëteitsvol is voor de overledene. Soms moet je bij een reconstructie dingen eerst verergeren, alvorens je tot een beter resultaat kunt komen. Terwijl ik dat denk, nader ik een druk kruispunt. Naast mij fietst een jonge dame, ze heeft de gang er goed in en haar losse haren wapperen in de wind. Ik wil rechts afslaan, maar de fietser heeft voorrang en zodoende wacht ik totdat ze het kruispunt is overgestoken. Maar heel spijtig raakt ze met haar voorwiel een betonblok, een betonblok die de rijbaan scheidt van het fiets gedeelte. Nog voordat ik het besef, vliegt ze door de lucht en komt ongelukkig met haar fiets op het kruispunt terecht. Zonder erover na te denken, blokkeer ik met mijn wagen het kruispunt, zet ik mijn alarmlichten aan en spring uit de wagen. ‘Meid hoe gaat het, moet ik je overeind helpen?’ Ze beseft nog niet helemaal wat er is gebeurd en grijpt naar haar knie. ‘Wat fijn dat u even stopt, dankjewel.’ Al met al viel het gelukkig enorm mee en was de schrik groter dan de schade die ze had opgelopen. Schuin naast/ achter mijn wagen, stopt een blinkende Mercedes, met achter het stuur een jongeman met veel bling bling. Ik zie dat zijn linker portierruit wordt geopend en met zijn hoofd half uit het raam, roept hij dingen naar ons toe. Heel naïef dacht ik dat deze jongeman zijn hulp aan ging bieden en loop naar hem toe om het beter te verstaan. ‘Pardon, ik kon u door omstandigheden niet verstaan.’ Hij steekt zijn hoofd iets verder uit het raam en wijst naar mijn wagen. ‘Vanwaar die auto, ik heb nooit gezien. Wat is die auto?’ Het maakte mij in de war, ik had verwacht een oplettende bestuurder te treffen, die zou vragen of zijn hulp gewenst zou zijn. Maar verre van dat, geen letter over het meisje en haar fiets, geen seconde kwam dat in hem op. ‘Tis goed met je’, dat is wat ik tegen hem zei. Wellicht niet het beste antwoord, maar ik was zo verbaasd. Ik had hem natuurlijk een flyer kunnen geven, of uit kunnen nodigen voor mijn presentatie “Altijd werken in emotie’ , maar dat kwam niet in me op. Zelf ben ik iemand die graag anderen helpt en was ietwat geïrriteerd over het feit dat zijn nieuwsgierigheid groter was, dan het aanbieden van hulp. Een dag eerder een soortgelijke situatie. Ik zie een wielrenner tegen een verkeersbord zitten, zijn fiets ligt 5 meter verderop. Ik rem mijn wagen af en met geopende ruit vraag ik of hij alles onder controle heeft. Hij steekt zijn duim omhoog, als blijk van waardering en om aan te geven dat er niets aan de hand is. Het is een kleine moeite, maar zou een groot verschil kunnen maken. Mocht jij ook nieuwsgierig zijn naar mijn vak, dan ben je van harte welkom op een klinische les (€29,-) of kun je je aanmelden voor het bijwonen van een heftige presentatie (€20,-). Mocht de vallende dame zich herkennen, mail me dan gerust, krijg je van mij een gratis boek met waargebeurde verhalen over mijn vak.  

Details

Created: 01 July 2025

Niet alleen uitleggen hoe een verminkt lichaam eruitziet, maar het ook tonen aan het publiek. Beelden die niet voor iedereen geschikt zijn, maar die respect afdwingen voor de overledenen en voor hulpverleners die met deze beelden geconfronteerd worden. Het publiek meenemen achter de schermen en een inkijkje krijgen in de wereld van Special Death Care. Kennis die ik overdraag, komt voort uit jarenlange ervaring en de passie voor mijn werk. Laagdrempelig vertellen over de veranderingen in het lichaam na ons overlijden en hoe een confrontatie op een ernstig verminkt lichaam in zijn werk kan gaan. Mijn beladen presentatie “Altijd werken in emotie’, waarin ik vertel wat het met mij doet als bij een ander de wereld op zijn kop staat, is in Den Bosch beoordeeld met een 9.1 De belangstelling is groot, daarom extra presentaties online gezet. Iedereen is welkom. Meer informatie over mijn presentaties, lessen en werk: presentaties

Details

Created: 22 June 2025

De stilte bevalt me wel. Het vertelt me dat het binnenkomt en dat er respect is voor datgene wat ik laat zien. Ik heb het over de presentatie ‘Altijd werken in emotie’.  Een presentatie waarbij ik vertel wat het met mij doet als bij een ander de wereld op zijn kop staat. Ongecensureerde beelden met daarbij het verhaal achter de beelden. Het is iets anders dan een klinische les, maar wat ik vertel heeft zeker meerwaarde. De achterliggende gedachte is bewustwording, bewustwording waaraan hulpverleners en mensen in de uitvaart worden blootgesteld. Tevens zal je ervaren dat thuiskomen, voor sommigen helemaal niet vanzelfsprekend is. Noodlottige ongevallen, moord en zelfmoord, zaken die hele gezinnen onverwacht uit elkaar scheuren. Spanningen die tijdens deze presentatie voelbaar zijn en waarbij (ook mijn eigen) emoties hoog oplopen. Ik zie de belangstelling (of de behoefte), want de presentaties zijn telkens druk bezocht. Ik dacht iets over de top uitgepakt te hebben, door mijn dochter een vol theater te beloven, maar het is een feit aan het worden. Ook de presentatie, waarbij ik tevens mijn 3^e boek ‘Zonder Hartslag’ zal tonen aan het publiek, is nagenoeg volgeschreven. Ik zal proberen nog een locatie te vinden, waarbij er nog een extra presentatie zal worden gegeven. Meer info over mijn lessen, boeken en presentaties staan hier.