Details

Created: 10 April 2025

Je kunt de confrontatie op een verminkt lichaam niet voorspellen en zeker niet repeteren. Oog hebben voor dingen om je heen, dingen zoals mensen die dreigen flauw te vallen, stoelen klaarzetten voor mensen die slap op de benen staan en oog hebben voor mensen die het allemaal te veel is geworden. Uitvaartondernemers zijn ook mensen en ook voor deze mensen wil ik er graag zijn. Zij worden keer op keer blootgesteld aan verdriet en het mag bij hun vak horen, maar dat wil niet zeggen dat ze geen emoties hebben. Als tijdens de confrontatie een hond wordt meegebracht, dan betrek ik deze volledig bij het afscheid. Iedereen die het heeft meegemaakt, zal beamen dat er een band is tussen vele dieren en hun baasje of hun maatje. Het hoeft niet eens altijd de eigenaar te zijn, een hond voelt wat er gaande is. Als ik tijdens een emotionele confrontatie de hond betrek, slikt deze over de handen van de overledene. Een zachte ‘Ooooh’ klinkt uit vele monden. Ik laat de hond even gaan en haal een bakje water, om deze buiten neer te zetten. De hond kwispelt, geeft me ongelooflijk veel knuffels, om vervolgens met zijn kop in de waterbak te duiken. Het zijn dingen die vanzelf gaan, ik hoef hier niet over na te denken. Onlangs kreeg ik een lief bericht van de nabestaanden die mij bedankten voor mijn inzet, maar vooral het stukje tekst ‘De hond gelegenheid geven om afscheid te nemen en zelfs dan nog een schaaltje voor de hond buiten zetten, GEWELDIG!!!’ Het liet mij stralen en het maakte mij blij. In mijn boek ‘Zonder Hartslag’ heb ik er een hoofdstuk over geschreven. Een hoofdstuk over de onvoorwaardelijke liefde van een huisdier, maar ook de liefde van het baasje richting het beestje. In mijn nieuwe presentatie ‘Altijd werken in emotie’ zal ik uitgebreid vertellen hoe confrontaties in zijn werk gaan, toon ik foto’s van een plaats delict en laat ik je zien waaraan ik de afgelopen jaren ben blootgesteld. Niet om respect af te dwingen, maar om je een inkijkje te geven over situaties waarin je soms ongewild verzeild kunt raken. Ik, maar ook jij.

Details

Created: 06 April 2025

Er zijn voor en tegenstanders, maar het gaat echt gebeuren. Op 11 juni 2025 geef ik een presentatie, die als schokkend zou kunnen worden ervaren, maar die met een reden wordt gegeven. De presentatie zal gaan over mijn werk, dingen die ik aantref tijdens bijvoorbeeld een lijkvinding of verhanging, waarbij foto's worden getoond van de PD (plaats delict). Ik ga vertellen over hoe ik de nabestaanden confronteer met het lichaam (of met een gedeelte van het lichaam). Er zijn meerdere redenen waarom ik deze presentatie ga geven. Vanuit het publiek - die mij regelmatig vragen stelt over wat ik meemaak - is er nieuwsgierigheid, terwijl sommige nabestaanden er soms behoefte aan hebben om aan het publiek duidelijk te maken, waarin je als nabestaanden verzeild kunt raken. Ook vanuit de justitie is er belangstelling voor deze presentatie, zodat nieuwe medewerkers voorbereid gaan worden op wat ze in de praktijk krijgen te zien. Ik weet dat ik sensatie zoekers zal aantrekken met deze presentatie, maar wil toch iedereen de gelegenheid geven deze presentatie bij te wonen. Er is uitvoerig gesproken met de nabestaanden van het slachtoffer en hebben de nabestaanden toestemming gegeven om een aantal foto's met de belangstellenden te delen. Ook vanuit de justitie is er toestemming om deze foto's te tonen. Let wel, de presentatie zal je uit je slaap kunnen houden en bedenk serieus of je bloot wilt worden gesteld aan deze schokkende beelden. Ik ben me bewust dat er veel kritiek zou komen, maar ik zal met uiterste zorgvuldigheid en respect deze presentatie gaan verzorgen.

Details

Created: 26 March 2025

Een vrouw rochelend in haar bloed, stervende in het bijzijn van haar man. Ik moest even goed kijken wat ik nou eigenlijk kreeg te zien. Als ik naast zijn overleden vrouw sta, gaat hij met de rug tegen de deur staan. ‘Kom eens…, ik wil je iets laten zien.’ Omdat ik geen idee heb wat zijn plan is, blijf ik nog op afstand staan. ‘Stttt, kom eens, je mag niks zeggen. Kijk.’ De oude man haalt een smartphone uit zijn zak en laat me een filmpje zien. ‘Kijk, hier ligt ze, zo vond ik haar, met haar hoofd in een plas bloed.’ Op het filmpje zie ik hoe deze man om haar heen loopt en uiteindelijk inzoomt op haar gezicht. ‘Bijzonder he? Kijk!’ Het filmpje duurt ongeveer één minuut. Net voordat het stopt, zie ik dat de hals van deze mevrouw opzwelt. Heel verbaasd keek ik de man aan. ‘Maar ze leeft hier nog, ik zie haar hals steeds opzwellen, ze snakt naar adem.’ Hij krijgt warempel een glimlach op zijn gezicht. ‘Ja, hier leefde ze nog, mijn schat. Bijzonder he?’ Oke, ik heb veel meegemaakt in mijn carrière, maar deze vond ik toch wat luguber. ‘Had u niet beter 112 kunnen bellen, in plaats van uw vrouw te filmen?’ Het antwoord dat ik kreeg was nog verrassender. ‘Dat deed ik daarna, maar ik wilde eerst vastleggen wat ik zag, nu kunt u zelf zien waar het bloed vandaan is gekomen.’ Ik kwam daar namelijk voor het stelpen van een bloeding en had voor de telefoon gevraagd waar de lekkage vandaan kwam. Alsof hij wist dat ik zou komen, had deze man de bloeding vastgelegd op film. Raar verhaal, maar tijdens mijn werkzaamheden heb ik wel gezien hoeveel deze man om zijn vrouw gaf. Liefdevol hield hij haar hand vast en liet haar geen seconde alleen. Het ontroerde me en bij het zien van zoveel liefde, veegde ik alle vooroordelen van tafel, want geloof me, hij was zielsgelukkig met haar. Het was tevens een bevestiging voor mezelf, mijn vak is nooit saai.

Details

Created: 23 March 2025

Hoe ver ga je voor een overledene? Nou, ver. Ik heb ooit een kindje opgegraven met mijn eigen schep en heb slachtoffers uit het puin bevrijd met mijn handen. Een hoofd zonder lichaam wassen in een wasbak of met een zware overledene via de stoeltjes lift samen naar beneden, is mij niet vreemd. Indien de situatie zich opnieuw voordoet, dan zal ik het zonder twijfel opnieuw doen. Het geeft mij geluksstofjes, nabestaanden helpen en daarbij wat buiten de kaders mogen denken. Niet werken zoals men denkt dat het moet, maar werken zoals het kan. Er komt een tijd dat ik ga minderen met werken. De focus zal komen te liggen op het overdragen van kennis, waardoor mijn vrije tijd beter planbaar gaat worden. Niet meer dagelijks met je telefoon in je achterzak, wachten op wie je gaat bellen voor extra expertise lijkt me heerlijk. Maar hoe draag je vakkennis over? Hoe leer je iemand wél hoe je een buikpunctie moet uitvoeren en hoe leer je iemand een confrontatie begeleiden? Dat gaat niet binnen een week, daar gaan jaren aan voorbij. Mijn 24 jaar ervaring deel ik tijdens mijn lessen, maar iemand in de praktijk opleiden, die vervolgens het stokje over gaat nemen, die ligt iets ingewikkelder. Buiten de hoeveelheid tijd die het gaat kosten, zit er ook een financieel plaatje aan vast. Ik heb domweg geen zak met geld liggen om iemand op te leiden en mijn donaties geef ik terug aan nabestaanden. Maar er is ook nieuws. De titel van mijn nieuwe boek gaat definitief ‘Zonder Hartslag’ worden en wat betreft mijn nieuwe wagen, deze zal ik met ingang van 26 maart gaan inzetten. Ook voor de plotseling overledenen blijf ik me hard maken en blijf ik hameren op meer onderzoek. Zo zie je maar, als ZZP-er ben je dagelijks bezig je bedrijf te runnen en komt het geluk je niet zomaar aanwaaien.

Details

Created: 22 March 2025

Verminkte dodelijke slachtoffers verdienen ook een afscheid en daarom ga ik lezingen verzorgen, waarin ik vertel hoe dit in zijn werk gaat. Al meer dan 20 jaar begeleid ik nabestaanden bij de confrontatie van ernstig verminkte dodelijke slachtoffers. Deze keer niet een lezing over bijvoorbeeld ‘de Feiten en Mythes rondom de dood’, maar een lezing waarin ik je meeneem in mijn emoties. Ik zal het vertellen alsof je er zelf bij bent geweest en zal je de emoties laten beleven. Tijdens deze presentatie worden foto’s getoond (met toestemming van de nabestaanden), waarin ik laat zien, wanneer je wel en wanneer je iets niet zal tonen (of teruggeven) aan de nabestaanden. Foto’s van de verminking worden uiteraard niet getoond. Een lezing met vele verhalen uit de praktijk, waarbij de confrontatie na moord of zelfmoord zal worden besproken en ongevallen worden toegelicht. Ik denk persoonlijk dat hier weinig over bekend is en velen zich afvragen hoe een confrontatie in zijn werk gaat. Misschien is de lezing iets minder relevant, maar daardoor niet minder interessant. Mensen die mijn boek ‘Altijd werken in emotie’ hebben gelezen, die weten waarin ik dagelijks verzeild raak. Het is niet allemaal drama, maar ik kom daar waar doorgaans een ander niet wil zijn. Uit de recensies van mijn boeken, is op te maken dat mensen het een interessant onderwerp vinden. Niet voor niets ben ik bezig met mijn derde boek. De belangstelling voor mijn dagelijkse bezigheden is groot en achter de schermen neem ik je daarin graag en eindje mee. Tevens zal ik tijdens deze lezing vertellen hoe ik terecht ben gekomen in Turkije. Na de aardbeving in 2023 hebben we daar vele slachtoffers onder het puin vandaan gehaald. Maar hoe kwam ik daar terecht? Mijn eerste nieuwe lezing gaat plaats vinden op 18 juni, tijdens Nursing Experience Summer in Den Bosch. Bij voldoende belangstelling, zal ik daarna de lezing landelijk gaan geven. Mijn recensies over min boeken vind je hier.

Details

Created: 16 March 2025

Nog even en dan neem ik afscheid van mijn huidige wagen. Toen ik na de klinische les door het Drentse dorpje Annen reed, zag ik een gele wagen staan, waar de letters Special Death Care op pronkten. Even een conflict in mijn hoofd. Wat? Wie heeft daar een wagen waar mijn bedrijfsnaam op staat? Ik trap stevig op mijn rem en spring uit de wagen. Op dat moment begin ik te beseffen, dat dit mijn toekomstige wagen is en daar staat te wachten op de keuring van het RDW. Ik zet mijn huidige wagen met de snuit tegen de toekomstige aan en schiet er een plaatje van. De nieuwe wagen zal worden ingezet om nabestaanden minder ongelukkig te maken. In de wagen kunnen lichaamsdrainages, thanatopraxie, balseming, reconstructies en bodyseal gaan plaatsvinden. Ook voor het gekoeld overbrengen van een overledene is de wagen geschikt, maar dit zal niet het hoofddoel worden. Ik ben van mening dat daar mooiere wagens voor beschikbaar zijn en ik haal daar voor mezelf te weinig positieve energie uit. Laat mij doen waar ik goed in ben, variërend van lesgeven, confrontaties begeleiden tot het weer toonbaar maken van een overledene. Wat ik beleef en doe, schrijf ik van me af in mijn columns en boeken.