Het raakt me, een volle zaal waarin je een speld kunt horen vallen. Mijn klinische lessen gaan niet alleen over leuke dingen, maar komen door mijn jarenlange ervaring soms angstaanjagend dichtbij. Vragen uit de zaal laten me vertellen hoe het er in de praktijk aan toe gaat, de reconstructies, de confrontaties en natuurlijk de oversterfte met daarbij de veranderingen die we de laatste 2 jaar ervaren. Zoals velen weten ben ik begonnen aan mijn tweede boek, maar eerlijk is eerlijk, ik vind het een lastige klus. Kijk, een verhaal schrijven is op zich niet zo lastig, maar zou graag willen dat mijn verhaal je opnieuw pakt en mee neemt naar de werkelijkheid. En daar zit een beetje mijn knelpunt…. de werkelijkheid. Wat zou het boek een stuk fijner lezen als ik kon schrijven waarover ik zou willen schrijven, gewoon open en eerlijk kunnen vertellen hoe sommige confrontaties en reconstructies tot stand zijn gekomen. Voorlopig is het boek nog lang niet af en zal ik serieus proberen bepaalde zaken tot in detail weer te geven..Mijn reeds uitgegeven boek is te vinden op deze website.

Special Death Care ambulance

Tussen twee lessen door even op een terras, mijn gedachten dwalen af naar de heftige momenten tijdens de les. Niet zelden lopen de emoties hoog op en zijn mijn ervaringen soms confronterend en komen ze angstaanjagend dichtbij, maar juist dat maakt het zo enorm betrokken. Het 1 zijn met de cursisten maken de lessen levendig, of je nou een huisarts bent, in de detailhandel werkt of in de uitvaart, iedereen is welkom. Ik weet dat er ondernemers zijn die niet begrijpen waarom ik met mijn lessen landelijk mijn kennis deel en vinden dat ik niet in hun regio hoor te zijn, maar zo lang er belangstelling is om mijn lessen bij te wonen blijf ik gewoon komen. Hun regio, wuahahaha, triest om het zo uit te moeten spreken. Heb jij ook belangstelling in mijn les, meld je dan aan via mijn website. Niks geleerd is niks betalen, ook in ‘hun’ regio. http://www.specialdeathcare.nl/voorlichting

Edwin Spieard - Special Death Care

Witte slierten in het bloed, bloed dat zwart lijkt van kleur en bloed wat stroperiger is dan ik ooit heb gezien. Ongeveer anderhalf jaar geleden begon ik met posten van mijn bevindingen, bevindingen die ik nog steeds waarneem. Ik kreeg een hoop stront over me heen, mailtjes waarin ze me vroegen geen onzin meer te verspreiden. Nu anderhalf jaar later zijn er toch plotseling meerdere embalmers die exact het zelfde waarnemen in de overledenen. Ik krijg dagelijks berichten doorgestuurd en de onafhankelijke media vraagt me wekelijks voor een interview, zelfs internationaal is er belangstelling over de dingen die we als embalmers aantreffen in onze overleden dierbaren. Maar een interview heb ik geen trek in, ik blijf gewoon posten wat ik aantref en houd jullie op de hoogte. Ik zoek of oordeel niet over of naar de oorzaak, ik post alleen wat ik constateer en hoop zo van mede embalmers en uitvaartverzorgers te horen wat hun bevindingen zijn. Het bijzondere van de witte slierten in het bloed dat ik uit de overledene haal, is dat het lijkt alsof het groeit. Het lijkt alsof de witte slierten toenemen in volume nadat ik het in mijn bokaal heb. Voordat ik de vraag krijg waarom ik dit deel op Linkedin zal ik deze vraag alvast beantwoorden. Ik deel dit omdat er weinig over bekend is en ik op deze manier wellicht een bepaalde groep mensen hiermee help, of mensen uit mijn vakgebied bereik die hier nog niet van op de hoogte zijn. Vooralsnog lach ik de niet vriendelijke reacties en mailtjes maar van me af en geniet ik van elke minuut waarin ik mezelf mag zijn. Leef je leven en heb jezelf en elkaar lief. Mijn boek ‘Altijd werken in emotie’ is uit voorraad leverbaar http://www.specialdeathcare.nl/boek

De verminkte lichamen, soms neem ik ze even mee naar het strand. Niet letterlijk, maar in gedachten. Het fascineert me hoe en waarom we er na onze dood ineens anders uit gaan zien. Verminkt door een ongeval, zelfdoding of simpelweg door bacteriën en nu plotseling met velen tegelijk. Wie mijn volgt die weet dat ik er al vaker over heb geschreven en dat mijn werkzaamheden niet meer het zelfde zijn als 2 jaar geleden. De drukte is toegenomen, maar ook de mogelijkheden iemand toonbaar te krijgen (en te houden) is tegenwoordig een mega klus. De komende maanden zal ik veel in het land zijn om belangstellenden tijdens mijn klinische lessen een beetje wegwijs te maken omtrent lijkstijfheid, verkleuringen, implantaten en de veranderingen in ons lichaam nadat we zijn overleden. Of ik ook bij jou in de buurt kom? Dat kun je lezen op mijn website. Een klinische les kost slechts €29,- en niets geleerd is niets betalen. Tevens zal ik in 2022 nog een aantal gratis lessen in ’Feiten en mythes rondom de dood’ gaan verzorgen. Neem gerust een kijkje op mijn website bij de klinische lessen.

Edwin Spieard - Special Death Care

De plotselinge dood: Mijn vorige posts maakte internationaal nogal wat los en de schreeuw om getallen was groot. Ik denk dat een ieder begrijpt dat ik niet al mijn bedrijfsgegevens te grabbel wil gooien en ook uit respect voor de overledenen wil ik daar terug houdend in zijn. Maar ik zal jullie een beetje tegemoet komen omtrent wat extra cijfers. Wie ook mijn vorige artikelen heeft gelezen, weet ongeveer welke aantallen of ik weg zet in een jaar, dus doe je huiswerk. Mijn laatste post ging over hoofdzakelijk over de bodyseal. Bodyseal is het verpakken van de overledene omdat deze niet meer toonbaar is te krijgen, lekt en/ of behoorlijk ruikt. Ik vermelde dat ik een toename heb geconstateerd van deze dienst, een dienst die ik als enige oplossing kan bieden om de overledene thuis te kunnen houden. Ten opzichte van de eerste 8 maanden in het jaar 2020, heb ik in 2022 over dezelfde periode een toename van 259% van deze bodyseal. Bijna in al deze gevallen betreft het een plotseling overlijden en vindt de bodyseal al plaats op ongeveer de 2e (uiterlijk 3e) dag. Voorheen was de ontbinding op deze dag nog niet zo ver ingezet en kon je door het toepassen van een lichaamsdrainage nog wat bereiken. In het geval van de bodyseal was het een laatst mogelijk middel. Meer wil ik er niet over kwijt. Tevens schreef ik een stukje over de schouw van deze overledenen. Het leek alsof ik suggereerde dat deze mensen aan een niet-natuurlijk overlijden zijn gestorven. Daarover kan ik niet oordelen, mijn doel om de schouw bespreekbaar te maken is alleen geweest omdat de schouw in vele gevallen domweg achterwege blijft. Een geklede overledene is onvolledig geschouwd, laten we daar nou gewoon eerlijk over zijn. En een arts die de overledene weer aankleed na een schouw, die arts moet ik nog vinden. Tot slot, er heeft zich niemand gemeld die een week voor mij de lichamen toonbaar wil maken. Dit had ik aangeboden aan de mensen die mijn vakkennis in twijfel hebben getrokken. Daarvoor een groot dankjewel, want de twijfel is dan toch minder als dat sommige reacties deden suggereren. Mijn boeken verkochten ineens als een speer, ook hier een toename van honderden procenten, yoehoooeeee. Ook daarvoor een dankjewel.

Special Death Care - Edwin Spieard

Plotseling overleden. Ik krap even aan mijn gezicht, want dit hoor ik ineens veel te vaak. Je hebt werkelijk geen idee hoe vaak ik gebeld wordt met de melding dat ze vader dood in huis hebben gevonden, zittend op zijn stoel, of een veel te jonge vrouw van begin 60 die al drie dagen dood in de keuken ligt. Ook de meldingen van stil geboren baby’s nemen in aantal toe. De ouderen hebben vaak iets gemeen. Ze zijn volledig gekleed en hebben een donker blauw tot zwart (gezwollen) gezicht. Afscheid nemen is veelal niet meer mogelijk, tenminste niet op de manier die wij graag willen. En als ik probeer om de overledene iets toonbaar te krijgen, dan haal ik bloed uit de overledene waarbij de kleur dichter bij zwart ligt dan bij rood. Een geklede overledene die in mijn wagen ligt is mijn inziens ook niet volledig geschouwd. Dat ze overleden zijn ziet een ieder wel, maar dokter, u verklaart dat u er van overtuigd bent dat de dood is ingetreden ten gevolge van een natuurlijke oorzaak. Gaat u ze dan in de toekomst beter schouwen? Tijdens mijn lessen kom ik er uitgebreid op terug en ook u als arts bent van harte welkom. Niets geleerd is niets betalen. Kijk even in gedachten rond in jouw omgeving, zijn er bij jullie ook ineens vele mensen plotseling overleden? Zo maar, boem en weg, zonder de kans afscheid te nemen vallen ze om en vind je ze terug ergens in de tuin. Waarschijnlijk ben ik de enige die ze tegenkomt en zal er haast een boek over schrijven , oeps.

Voor de mensen die getallen willen horen, ik herstel (indien mogelijk) meer dan 1 - niet meer toonbare - overledene per dag en heb er de afgelopen 2 jaar meer dan 700 onder handen gehad. Ik zie duidelijk verschil in mijn behandelingen. Waar ik ze tot 2 jaar terug toonbaar kon krijgen, daar gaan ze nu in de bodyseal. Bijna dagelijks kan ik de familie vertellen dat afscheid nemen niet meer mogelijk is. Voorheen was dit voor mij ongeveer 2x per maand.
Scroll ook even door mijn eerdere berichten hier op LinkedIn. Berichten over verkleuring en een foto van het donkere bloed zijn reeds eerder geplaatst. Waarom ik dit plaats op Linkedin, om jullie mee te nemen in mijn werk en wereld (net zoals ik in mijn eerste boek heb gedaan), daarom volgen jullie mij immers. En als er mensen zijn die aan mijn professionaliteit twijfelen, dan nodig ik je uit om (tegen vergoeding) een week voor mij deze lichamen te herstellen, de families in te lichten en daarna nog lekker te slapen. 

Edwin Spieard - Special Death Care

Ah, ik weet wat ik wil, ik wil jou leren wat ik kan. Al jaren roep ik dat ik nu al van mijn pensioen zou willen genieten. Ik werk vanaf mijn 15e en zo nu en dan zou ik wat vrijer willen zijn met mijn tijd. Niet dat ik nu niet geniet van mijn camper, het water en de zon, maar zou dit willen ervaren zonder een telefoon die met regelmaat rinkelt. Buiten de werkzaamheden om ben ik een beetje een vraagbaak geworden. Dat voelt trots, maar kost dagelijks tevens een hoop tijd, niet in te halen tijd die ik in deze prachtige zomer ook graag in het water zou willen spenderen. Mijn pensioen gerechtigde leeftijd laat nog even op zich wachten en door mijn ziekte is het niet zeker of ik deze leeftijd überhaupt ga halen. Terwijl ik dit schrijf ben ik 53,3 jaar en zou daarom nog jaren moeten werken. Maar ik heb een idee. Tot mijn 60e blijven doen wat ik nu doe en na mijn 60e mij volledig focussen op het overdragen van mijn kennis. Tot in detail, maar dan echt tot in detail belangstellenden uitleggen hoe ik te werk ben gegaan en waarom ik deze keuze heb gemaakt. Mijn tijd is dan veranderd in tijd die beter is te plannen, waardoor ik ook zonder telefoon kan genieten van de tijd met mijn camper. Het is zo maar een idee, maar het laat me nu al stralen. Tot die tijd maak ik vast nog leuke dingen mee die ik graag met jullie wil delen in mijn tweede boek. Goed plan?

Edwin Spieard