Details

Created: 15 December 2022

Terwijl ik samen met Kim Spieard op de beurs sta, wordt op dat zelfde moment mijn huis leeg geroofd door twee inbrekers. De politie en technische recherche doen onderzoek en stellen de sporen veilig. Ik kan me echt niet verplaatsen in deze twee inbrekers. Met geweld midden overdag andermans huis binnendringen en gewoon 30 minuten lang shoppen en mee nemen wat je leuk vindt. 

Details

Created: 10 December 2022

Jazeker, ik zie ze nog steeds. De plotseling overleden mensen die bijzonder snel veranderen van kleur. Een beetje raar uitgelegd, maar ik ben ‘blij’ dat andere uitvaartverzorgers ze nu ook met regelmaat tegenkomen en ze leren herkennen. Samen met een team zijn we al begonnen om met toestemming van de nabestaanden weefsel te onderzoeken en daarmee de oorzaak proberen te achterhalen waarom deze mensen zo snel verkleuren. Dit onderzoek doen we (in samenwerking met de pathologie van een groot ziekenhuis) zonder vooraf een conclusie te trekken. We staan en gaan er ‘blanco’ in. De uitslagen van het onderzoek worden gecommuniceerd met de nabestaanden (die uitslagen maak ik hier niet openbaar). Huisartsen die een plotselinge dood constateren zouden wellicht kunnen helpen door obductie/ sectie bespreekbaar te maken direct na de schouw. Tijdens mijn lessen is er veel aandacht voor de veranderingen na de dood, ook verkleuringen komen hierbij uitgebreid aan bod. Over les geven gesproken, ik moet er stiekem wel een beetje om lachen. Bij mijn vorige werkgever mocht ik nooit de behaalde certificaten ondertekenen, mijn handtekening was niet geschikt ofzo. Op het door jullie behaalde certificaat werd onder mijn naam door een dame een krabbel gezet, dat voelde voor mij een beetje als niet gewaardeerd, het voelde als een wijzende middelvinger. Het komische is, dat er nu vele mensen dolgraag mijn handtekening in hun boek willen hebben. Mijn vervelend gevoel heeft inmiddels plaats gemaakt voor trots en wijst die middelvinger de andere kant op. 

Details

Created: 04 December 2022

Ieder zijn vak… Zo kom ik thuis van een ochtend werken en ‘vind’ ik op een zondagochtend twee dames in de tuin. Het voelde een beetje vervelend, twee mensen ongevraagd binnen mijn domein en gewoon net zo lang blijven staan totdat ik uit de wagen stap. Maar ook deze mensen doen waarschijnlijk hun werk en trotseren ze net als ik de kou. Voor hun de buitenlucht, voor mij vaak de koelcel. Net wat ik zeg, ieder zijn vak ;),

Details

Created: 10 November 2022

Gevoerd aan de krokodil of hangend aan twee haken in mijn huis, tijdens mijn klinische lessen vertel ik er gekscherend over. Kim zou me graag in mijn eigen tuin zien liggen om de achteruitgang na mijn overlijden te monitoren, zelf vind ik dat wel humor. Maar de plek waar ik uiteindelijk zal willen liggen heb ik voor jullie gefotografeerd (Polen) en zeg zelf, het is er toch prachtig. Zelfs popcorn en suikerspinnen zijn er op het kerkhof te vinden. Niet dat mijn tijd al is gekomen, maar je kunt er niet vroeg genoeg bij stil staan. Mijn lessen zijn voor iedereen en merk dat de mensen die werken in de (palliatieve)zorg in grote aantallen aanwezig zijn, top! Mijn lessen: http://www.specialdeathcare.nl/voorlichting

Details

Created: 27 October 2022

Een spontane donatie aan Special Death Care, zo maar uit het niets. Wat we er mee hebben gedaan? Het (niet nader te noemen) bedrag hebben we middels kortingen terug laten vloeien aan de nabestaanden, families die anders door hun financiële problemen een waardig afscheid zouden moeten missen. Namens meerdere families een groot dankjewel richting de donateur. En zie de foto, even een selfie met koffie bij de opgaande zon. Special Death Car(e), zonder de letter ‘e’ is het nog steeds leuk ;)

Details

Created: 12 October 2022

Je herkent het vast, planningen die door elkaar lopen, van hot naar her vliegen en er op het laatste moment achter komen dat dingen niet gaan zoals je het in je hoofd had gepland. Maar het maakte me wel aan het lachen en bevestigde me dat mijn bedrijfsnaam ‘Special Death Care’ bij sommige mensen een beeld naar boven haalt, die niet helemaal is wat ik met deze naam heb bedoeld. Het begon allemaal heel simpel met een klinische les in Den Helder. Omdat ik voor mijn les graag op tijd aanwezig wil zijn, boek ik met enige regelmaat een hotel in de omgeving van waar ik deze les ga geven. Ook voor deze les in Den Helder had ik mijn inziens een prima hotel geboekt. Totdat…. Een paar uur voordat ik wil vertrekken, lees ik dat de inchecktijd tot uiterlijk 18 uur mogelijk zou zijn, maar wat een schrik, dat was never nooit niet haalbaar voor me. Een mailtje richting het hotel dat ik pas rond 22 uur aanwezig zou kunnen zijn werd keurig beantwoord met de tekst: Dankjewel voor uw bericht. Wellicht kunt u de sleutel ergens eerder afhalen, want waarschijnlijk bent u wel iets eerder dan 22 uur op het eiland. Huh? Eiland? Sodeju, ik heb alleen gekeken naar de afstand rondom het hotel tot aan de plaats waar ik les zou geven, maar heb niet in de gaten gehad dat Texel een eiland is en ik daarvoor met mijn ‘ambu’ op de boot zou moeten. Gelukkig waren wat telefoontjes en een aantal mailtjes voldoende om gratis het hotel te kunnen annuleren. Een snelle zoektocht gaf me de kans nog op het nippertje een laatste vrije kamer in Schagen te boeken. Zonder problemen de overnachting geboekt, een overnachting met parkeergelegenheid een continentaal ontbijt. Ik veeg wat zweet van mijn handen en zat weer met een gerust hart aan de koffie. Nog geen 10 minuten later gaat de telefoon. Op mijn display staat de naam van het zojuist geboekt hotel. Een dame die me vriendelijk vraagt of ik Engels spreek doet me besluiten mijn telefoon door te geven aan iemand die die taal beter beheerst dan ik. Het gesprek nam niet veel tijd in beslag, maar in dit korte tijdbestek wist deze dame de andere dame wel een glimlacht op haar gezicht te toveren. ‘Weet je wat ze vroeg?’ Bij het zien van haar glimlach krijg ik zelf nu ook een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht. ‘Nou nee, ik heb het gesprek niet mee geluisterd, maar zoals ik aan je vrolijke kop kan zien is het niet een vraag die je had verwacht, hihi.’ Haar glimlach veranderde in een schaterlach. ‘Ze had op je gegevens gezien dat je Special Death Care hebt ingevuld en vroeg of dat ook betekende dat je een speciaal ontbijt nodig zou hebben, of dat het continentaal ontbijt ook zal volstaan, wuahaaha.’ We hebben nog lang gespeculeerd wat ze er nou eigenlijk mee bedoelde en gekscherend zagen we al allemaal geserveerde lichaamsdelen op een schaal liggen. Zwarte humor, maar het maakte de dag wel leuk! Overigens een perfect hotel.