Niet alleen het begraven worden op een natuurbegraafplaats, maar ook het werken op een natuurbegraafplaats heeft wel wat. Zoals beschreven in mijn nieuwste boek ‘Zonder Hartslag’, zijn het voor mij de meest waardevolle momenten tijdens het uitvoeren van mijn vak. De rust, de natuur en het vertrouwen geven mij de juich hormonen. Zittend op een bankje, wacht ik verdekt opgesteld totdat de plechtigheid achter de rug is. Wachtend op het belletje om richting het graf te kunnen gaan, hoor ik voor mij wat krakende takken. Ik blijf doodstil zitten (mooie woordspeling), in afwachting wat er gaat komen. Langs de wagen loopt uit het niets een grote ree, prachtig bruin, lange poten en zijn oren recht overeind. Op dat moment dacht ik nog, het zijn dus niet alleen groene vliegen die ik aan kan treffen. Als de ree mij in de gaten krijgt, versnelt hij zijn stappen richting daar waar ik straks de bodyseal ga verwijderen. Zo ver ik kan, volg ik hem met mijn ogen. Met de wetenschap dat ik straks een groot welkom krijg van de groene vliegen, krijg ik een grote glimlach op mijn gezicht. Werken in de natuur is zo mooi!