‘Ik ben make-up artiest,’ zo begon het telefoongesprek. Het was deze keer geen open sollicitatie, maar een aanvraag voor een offerte. Niet vragen of het me even past om gebeld te worden, maar direct een heel verhaal in moeilijk verstaanbaar Nederlands. ‘U geeft de cursus make-up en airbrush, dat wil ik ook, maar ik moet een offerte hebben. Een offerte waar alles bij in zit, ook de materialen. ’In mijn antwoord kon ik kort zijn en verwees haar naar mijn website. Op mijn website staan alle prijzen aangegeven, inclusief de materialen. ‘Maar u begrijpt dat mijn cursus airbrush geen les is in beauty make-up is, maar waarin ik je leer wegwerken van bijvoorbeeld groene verkleuring of een blauw oog?’ Ze begint mij met een dringende toon mij aan te vallen.’ U luistert slecht, ik heb u net verteld dat ik make-up artiest ben en moet een offerte inleveren bij de gemeente.’ Ik merk dat mijn enthousiasme aan het afnemen is en vraag haar waarom de gemeente een offerte moet hebben van een cursus die zij privé wil volgen. ‘Jezus, u stelt veel vragen.’ Ik onderbreek haar en zeg dat ik aan een gesprek op deze toon geen zin heb. Ik had mijn zin nog niet uitgesproken, terwijl ze abrupt ‘de hoorn op de haak’ gooit. In mezelf dacht ik aan twee woorden: Totaal ongeschikt. Ik had samen met Kim net twee prachtige beursdagen achter de rug bij Nursing Experience in Ede. Een beurs waar ik tijdens een college heb aangegeven dat juist het luisteren naar anderen zo enorm belangrijk is. Zo kun je erachter komen wat de ultieme wens is van bijvoorbeeld de nabestaanden. Ik kon me daarom ook niet verplaatsen in haar opmerking dat ik slecht luister. Ik wilde haar alleen duidelijk maken wat ik mijn cursisten weet bij te brengen, dit om teleurstelling te voorkomen. Hoe dan ook, een gesprek als deze verandert toch mijn blije gevoel van de dag. De beurs op zich was weer perfect, onze dank gaat uit naar alle medewerkers van Nursing en ‘de Reehorst’. In juni 2026 zullen wij opnieuw aanwezig zijn in Den Bosch.