De verschuiving van personeel binnen uitvaartland vind ik best groot. Medewerkers die verkassen, omdat ze denken bij een ander bedrijf te kunnen groeien. Als ik naast een overledene sta, waarbij wat verkleuring is opgetreden en er lekkage uit de neus komt, vertelt de medewerker dat hij gaat werken in een mortuarium van een ziekenhuis. Een grote glimlach op zijn gezicht, verklapt dat hij er zin in heeft. ‘Waarom? Waarom zou je verkassen? Werk je liever alleen, dan met je collega’s er rechtstreeks voor de nabestaanden te zijn?’ Hij kijkt me aan met een nog grotere glimlach. ‘Nee nee, ik sta hier stil en wil graag verder groeien.’ En die begreep ik even niet. Ik sta naast een overledene die wat problemen heeft, daarvoor is mijn expertise ingeroepen. Maar serieus, vele malen als mijn assistentie is gewenst, dan was dit prima zelf op te lossen. Regelmatig heeft het te maken met de manier waarop de overleden is opgebaard of gekleed. Soms waren problemen eenvoudig te voorkomen geweest en zijn ze veroorzaakt door het niet begrijpen hoe een lichaam reageert na het overlijden. Dingen die ik je tijdens mijn klinische les ga leren. ‘Maar waar is je zelfverrijking gebleven. Je geeft aan verder te willen groeien, maar volgens mij heb ik je nog niet bij een klinische les gezien.’ ‘Klopt, mijn werkgever wil dit niet betalen.’ Ik wist op dat moment niet of ik moest lachen of huilen. ‘Man, een klinische les kost €29,-. Dat heb je niet voor jezelf over?  En als je niks geleerd hebt, dan hoef je niet te betalen. Eerlijk gezegd gaat het je vast om de inbrengen. Je wilt graag onderdeel uitmaken van de spanning en (voor velen) de sensatie. Jij zit echt niet te wachten om aan het einde van je dienst om 6 uur in de ochtend een geurende buikwond te hechten en diverse drains te verwijderen. Toch?’ Een antwoord kreeg ik niet, hij vertrok met: ‘Tot snel, ik ga naar huis, mijn dienst zit erop.’ Misschien is dat de reden waarom ik graag alleen werk. Alle tijd kunnen nemen voor een overledene en tijd in mezelf kunnen investeren om vakkundig behandelingen uit te voeren. En is er iets waar ik tegenaan loop, dan neem ik contact op met mijn ervaren collega’s of vertrek ik naar Duitsland om mijzelf bij te scholen. Daar kan geen ziekenhuis mortuarium tegenaan.