Onlangs kreeg ik geheel spontaan een donatie op mijn rekening gestort. Zomaar als bedankje voor mijn algehele en brede inzet. Ik twijfelde geen moment en besloot het te schenken aan nabestaanden waarbij de financiële middelen zouden bepalen of ze nog wél, of géén afscheid meer zouden kunnen nemen van hun dierbare. Lang heeft het niet geduurd, want binnen een week trof ik een overledene die door de bacteriën zo snel achteruit was gegaan, dat visueel afscheid nemen erg onaangenaam was geworden. Via de uitvaartondernemer kreeg ik de vraag (en vrijheid) om te kijken of het haalbaar zou zijn, deze overledene enigszins weer toonbaar te krijgen. Heerlijk is het, om in alle rust je kennis te kunnen gebruiken. Eerst een lichaamsdrainage om de zwelling en lekkage te verminderen, daarna de marmering camoufleren (camoufleren kan ik je leren) en vervolgens middels make-up en airbrush de puntjes op de i zetten. Het is gelukt en met een glimlach op mijn gezicht verliet ik het pand. Namens de familie (en mij) een liefdevolle knuffel aan de donateur(s).