‘Ik zit hier met verdriet al zie je dat niet’. Woorden die me aangrepen en me zijn bij gebleven. Een moeder die haar zoon heeft verloren aan een niet te winnen strijd. Laat ik ze wel of niet binnenkomen, de emoties van mensen die een dierbare hebben verloren. Een vraag die ik met een ja kan beantwoorden. Verdriet van een ander komt niet op dezelfde manier binnen als vrolijkheid, maar ze maken me soms wel blij. Door te luisteren naar de wensen van de nabestaanden, zijn er soms dingen haalbaar waar velen niet bij stil hebben gestaan. Ook een luisterend oor is in sommige gevallen al voldoende om rust te creëren in situaties waarbij de emoties zeer hoog op kunnen lopen. Misschien is luisteren naar een ander wel het meest waardevolle wat ik kan bieden aan de nabestaanden, want horen en begrijpen wat de ander zegt zal uiteindelijk de actie die daaruit voortvloeit gaan bepalen. Ik heb het in mijn boek wel eens benoemd, ik kom binnen met een traan en ga weg met een knuffel. Ik meen het echt, ik heb een super vak!