Mijn transportbak voor overledenen is naar jaren trouwe dienst nu zelf overleden. Best een bijzonder fenomeen. Je ziet het niet, het heeft van zichzelf geen geur, maar je kunt het horen, voelen en zijn kracht is onvoorstelbaar groot: de wind. Landelijk wonen heeft zijn charme, maar als het hier waait, dan spookt het echt. Angstaanjagende geluiden, het klapperen van de pannen op mijn dak tezamen met het gieren van de wind tussen de grote bomen bezorgen me met regelmaat een onrustige nacht. Zo ook de laatste storm, windveren die als lucifers worden weggeblazen en omgevallen bomen die voor veel chaos en ellende zorgen. Maar hoe hilarisch is dit? Een afgeschreven transportbak die jaren is gebruikt om een overledene te vervoeren na een ernstig ongeval, is nu zelf letterlijk en figuurlijk bij een ongeval betrokken. Ondanks de wazige foto, vond mijn dochter Kimberley het een prachtig plaatje, eentje uit een film. Nu al beroepsdeformatie? En voor de twijfelaars…. Deze kist/ bak/ box is leeg, jawel :)