Ik schater het uit. ‘Sukkel, je hebt toch niet een thee zakje in deze (toen nog onbekende) Senseo gelegd, wuaahaha, nee toe, zeg me dat dit niet waar is’! Met zijn beide armen steunend op de leuningen probeert hij op te staan uit de stoel. Mijn brutale opmerkingen lieten zelfs weer een glimlach op zijn gezicht verschijnen. We kijken elkaar aan en had eerlijk gezegd verwacht dat ik nog wel een veeg uit de pan zou krijgen. Maar niks hoor, hij wipt het kapotte thee zakje in de prullenbak en begint me daar als een dolle man te schateren. ‘Eigenlijk ben je wel een pracht gozer, je maakt het werk weer leuk. Beetje gebekt ben je wel, maar anderzijds ben je ook wel een schatje’. **Een stukje tekst uit een vrolijk verhaal. Eerste helft 2020 verschijnt mijn boek: 'Altijd werken in emotie". Info http://specialdeathcare.nl/boek